Zie jij jouw gevoeligheid als groot geschenk?

Ik kan me nog herinneren dat ik op een dag aan het werk was in mijn kantoor. Ik was druk bezig met het verwerken van de administratie, toen mijn aandacht plotseling naar de deuropening van mijn kantoor werd getrokken. Ik had het gevoel dat er iemand naar mij stond te kijken, maar toen ik die kant op keek, was er niemand. ‘Wat vreemd’, dacht ik. Ik stond op en liep naar de deuropening en keek de gang in of ik iemand zag weglopen. Dit was niet het geval, dus ik liep weer terug naar mijn bureau. Ik was net weer verdiept in mijn werkzaamheden, toen ik wederom het gevoel kreeg dat er iemand naar mij stond te kijken. Maar ook nu was er niemand te zien. Ik weet nog dat ik in mezelf mompelde: ‘Ik zie ze geloof ik vandaag vliegen’ en ik ging verder met dat waar ik mee bezig was.

De dagen erna was ik dit voorval eigenlijk al helemaal vergeten, totdat op een middag weer hetzelfde gebeurde! En plotseling ging er bij mij een lampje branden. Ik besefte dat er een overleden man in mijn deuropening stond. Ik besloot, zo goed als ik kon, het gesprek aan te gaan met deze persoon. Ik vroeg in mijn gedachten: ‘Wie ben jij?’ en ‘Waarom ben je hier? Ken ik jou?’

Ik voelde dat het een oude man was en ik wist intuïtief dat hij niet een bekende van mij was. Ik kreeg het woord ‘opa’ binnen en dat hij in het fysieke leven qua lengte niet heel groot is geweest. En daar stopte de informatie. Het enige wat ik zo kon bedenken, was om hem te bedanken voor de informatie. Ik voelde dat hij weg ging en ik ging weer aan het werk.

Sinds die middag merkte ik dat deze man regelmatig even langskwam, soms was hij er twee tot drie keer in de week en soms een hele week niet. In mijn gedachten begroette ik hem dan. De tijd dat hij er was, varieerde van vijf minuten tot wel een half uur. En op een dag gaf hij mij weer een beetje informatie. Ik was op dat moment telefonisch in gesprek met een klant toen ik heel sterk de geur van een sigaar rook. Heel even schoot door mijn hoofd dat er iemand op de afdeling een sigaar aan het roken was, maar vrijwel direct voelde ik de oude man. Hij liet mij weten dat hij de opa was van een collega die in het kantoor naast de mijne zat.

Verwarring

Ik kan me niet herinneren dat ik als kind dit soort ontmoetingen overdag heb gehad. Ik had op een bepaalde leeftijd wel enge dromen die als nachtmerries werden bestempeld waarvan ik me nu afvraag of het wel dromen zijn geweest en geen nachtelijke bezoeken van mensen uit de spirituele wereld. Ik pikte als kind wel genadeloos de gevoelens en emoties op van de mensen in mijn directe omgeving. Maar als ik ze dan benoemde, werden deze gevoelens eigenlijk altijd ontkend door de persoon in kwestie waar ik dan behoorlijk van in de war raakte. Ik begrijp nu als volwassene waarom men dit deed, ze wilden mij niet van streek maken en ze wilden mij niet belasten met ‘grote mensen’ problemen. Als kind echter, begon ik te twijfelen aan mijzelf. Datgene wat ik voelde, klopte kennelijk niet en in mijn volwassen leven heb ik deze overtuiging nog lange tijd met me mee gedragen waardoor ik totaal niet wist te vertrouwen op mijn intuïtie.

Intuïtie

Het sensitief zijn voor energie, van mensen in deze wereld en van mensen in de spirituele wereld, is er dus altijd al geweest en daar heb ik een lange tijd heel veel moeite mee gehad. In de eerste plaats omdat ik totaal niet begreep wat ik voelde. Ik betrok het allemaal op mezelf waardoor ik mijzelf niet begreep en van daaruit ook bepaalde keuzes heb gemaakt die helemaal niet bij mij pasten. Ik was het contact met mijn hart, mijn intuïtie kwijtgeraakt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik een paar flinke lessen heb gehad, de één wat harder dan de andere.

Ik zat midden in mijn burn-out periode toen ik een steeds sterker wordend verlangen voelde om de connectie met mijn intuïtie te herstellen. Ik had jarenlang geprobeerd mijn gevoelens en emoties te negeren maar ik kon dit verlangen niet langer weg stoppen. Diep van binnen wist ik dat er iets mocht gaan veranderen. Het duurde niet lang of de opleiding tot medium kwam op mijn pad en zo vervolgde ik mijn spirituele bewustwordingsreis.

Geschenk

Sindsdien is er ontzettend veel gebeurd in mijn leven. Vele kwartjes en ook vele traantjes zijn gevallen, maar het is het waard geweest en dat is het nog steeds. Tot op heden voel ik hoe ik elke dag dichter bij mezelf kom, hoe mijn vertrouwen in mijzelf en in het leven groter wordt omdat ik elke dag die connectie met mijn intuïtie voel groeien. Ik begrijp nu wat ik voel, welke gevoelens van mij of van die ander zijn, dat ik niet met de gevoelens van die ander aan de slag hoef te gaan maar dat ik enkel verantwoordelijk ben voor mijn gevoelens, emoties en leven. Vroeger was mijn gevoeligheid voor mij vooral een grote last, vandaag de dag ervaar ik mijn sensitiviteit als een groot geschenk. Het is nu een tool die ik inzet om anderen te helpen of te begeleiden op hun spirituele pad en geef ik mijn stem aan de mensen in de ongeziene wereld, die graag hun dierbaren willen laten weten dat ze nog steeds dicht bij hen zijn.

Ik kan nu dan ook volmondig zeggen dat ik heel dankbaar ben voor mijn gevoeligheid!